Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Περὶ ἐλευθερίας λόγου


 Καταρχὴν θέλω νὰ ζητήσω συγγνώμη σὲ ὅποιον προσβλήθηκε ἀπὸ τὸ εἰρωνικὸ ὕφος τοῦ πρώτου κειμένου (“Θλίψη”). Ὁ λόγος ἦταν ὅτι ἤμουν ἐκνευρισμένος ἀπὸ τὴ συνέλευση. Ὅπως καὶ νά 'χει ὅμως τελικὰ λειτούργησε ἐναντίον μου ἀφοὺ δὲ μὲ βοήθησε νὰ περάσω τὸ μήνυμά μου.

Ὡραῖα. Καὶ τώρα ποὺ τελείωσε κι αὐτὸ θέλω νὰ σᾶς ἀναφέρω κάτι ποὺ συνέβη στὴ χθεσινὴ συνέλευση. Καθὼς προχωροῦσε ἡ διαδικασία καὶ ἡ συνέλευση ἔφτανε στὸ τέλος της – ἐπρόκειτο, δηλαδή, νὰ διαβάσουμε τὰ πλαίσια καὶ νὰ ψηφίσουμε – πῆρε τὸ λόγο ἕνας συμφοιτητής μου καὶ ζήτησε νὰ προτείνει πρὸς ψήφιση ἕνα θέμα.
Ἀνέφερε λοιπὸν ἕνα περιστατικὸ ποὺ συνέβη σὲ κάποιο ἄλλο τμῆμα τοῦ Πανεπιστημίου στὸ ὁποῖο φοιτῶ. Στὸ τμῆμα αὐτὸ, τὸ ὁποῖο τελεῖ ὑπὸ κατάληψη, πῆγε ἕνας φοιτητὴς ἄλλου τμήματος καὶ ἀφοὺ δήλωσε ὅτι εἶναι ἐθνικιστὴς προέβη σὲ δηλώσεις ρατσιστικοῦ χαρακτήρα βρίζοντας τοὺς παρόντες καὶ ποιὸς ξέρει ποιὸν ἄλλο ἐνὼ δήλωσε πὼς συμφωνεῖ ὅτι θά 'πρεπε νὰ μαχαιρώνονται οἱ μετανᾶστες. Ἀκόμη, ἐπιχείρησε νὰ ἀποκαταστήσει τὴν ἐλληνικὴ σημαῖα ποὺ μετὰ ἀπὸ τὴν ἀπόφαση τοῦ συλλόγου εἶχε ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὴ σημαῖα τῆς κατάληψης συμβολικά, ἀνεπιτυχὼς ὅμως ἀφοὺ δὲν τοῦ ἐπετράπη.
Ὁ συμφοιτητής μου λοιπὸν ἦρθε στὴ συνέλευση τοῦ τμήματος καὶ ἀφοὺ κατονόμασε (Ὅνομα Ἐπίθετο”) τὸ φοιτητὴ-δράστη στοχοποιῶντας τον, ζήτησε ἀπὸ τὸ φοιτητικὸ σύλλογο τῆς σχολῆς μου νὰ ψηφίσει ὥστε νὰ γίνει νέα συνέλευση ποὺ θὰ ἀποφάσιζε τὴ διαγραφὴ τοῦ ρατσιστῆ φοιτητῆ ἀπὸ τὸ φοιτητικὸ σύλλογο ἀφαιρῶντας οὐσιαστικὰ τὸ δικαίωμά του στὴν ψῆφο.

Ἀυτὰ εἶναι τὰ γεγονότα. Ἀκολουθεῖ ἡ δική μου ἄποψη:

Προσωπικὰ δὲν εἶμαι οὔτε ρατσιστής, οὔτε φασίστας, οὔτε ἐθνικιστής. Αὐτὸ δὲν μπορεῖτε βέβαια νὰ τὸ ξέρετε ἀλλὰ ἔστω. Θεωρῶ χυδαῖες, ἀκραῖες καὶ ἀπάνθρωπες τὶς ἰδέες ποὺ ἐκφράζει τὸ ἄτομο ποὺ κατηγορεῖται. Θεωρῶ ὅμως ἐξίσου χυδαῖο, ἀκραῖο καὶ ἀπάνθρωπο τὸ νὰ στοχοποιεῖς προσωπικότητες καὶ νὰ ζητᾶς τὴν ἀφαίρεση τοῦ δικαίωματος ψήφου ἐπειδὴ διαφωνεῖς μὲ τὶς ἀπόψεις τους. Γιατὶ αὐτὸ εἶναι: μιὰ διαφορετικὴ ἄποψη. Χυδαῖα, φασιστικὴ κι ἀπάνθρωπη ἀλλὰ ἄποψη. Κι ἐσὺ τίθεσαι ἐνάντια στὴν ἐλεύθερη ἔκφρασή της. Ἐπαγωγικά, τίθεσαι ἐνάντια στὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου.
Σκεφτεῖτε λίγο γιὰ ποιὸ λόγο θεσπίστηκε τὸ ἄσυλο. Προσωπικὰ δὲ συμφωνῶ μὲ τὸ ἄσυλο ὅπως γράφω σὲ προηγούμενο κείμενο ἀλλὰ τὸ ἀναφέρω ἐπειδὴ ξέρω ὅτι τὸ ἄτομο ποὺ ἔθεσε τὸ θέμα καὶ ὅσοι τὸ ὑπερψήφισαν εἶναι ὑπὲρ τοῦ ἀσύλου. Αὐτὸ ἄλλωστε ἀποτελεῖ κι ἕναν ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ κάνουνε κατάληψη στὸ συγκεκριμένο τμῆμα. Ἡ λογικὴ ποὺ θέσπισε τὸ ἄσυλο εἶναι ἡ “ἐλεύθερη διακίνηση ἰδεῶν καὶ γνώσεων”. Αὐτὸ περιλαμβάνει ὅλες τὶς ἰδέες. Ὑπάρχει κάποιο λογικὸ κενὸ ὅταν εἶσαι ὑπὲρ τοῦ ἀσύλου ἀλλὰ ἐνάντια στὴν ἔκφραση ὁποιασδήποτε ἄποψης. Εἰδικὰ ὅταν ἡ ἐναντίωση φτάνει σὲ τέτοιο βαθμὸ ὥστε νὰ στοχοποιεῖς ἀνθρώπους.
Ἀκόμη, χρησιμοποιῶντας τὸ φοιτητικὸ σύλλογο γιὰ νὰ κάνεις τέτοιες – φασιστικὲς κατὰ τὴν ἄποψή μου – ἐνέργειες ὑποβαθμίζεις καὶ τὸ θεσμὸ τῆς φοιτητικῆς ἐκπροσώπισης. Γιατὶ ὁ νομοθέτης βλέπει ὅτι ὁ φοιτητικὸς σύλλογος χρησιμοποιεῖται γιὰ να στοχοποιήσει ἀνθρώπους καὶ ἰδέες καὶ ἐπιβεβαιώνει τὴ θέση του γιὰ τὴ μείωση αὐτῆς.

Τέλοσπάντων, τὸ θέμα τέθηκε πρὸς ψήφιση καὶ ὑπερψηφίστηκε. Δὲ θυμᾶμαι ἀκριβὼς τὰ νούμερα ἀλλὰ θυμᾶμαι ὅτι ἐναντίον ἦταν μόνο ἕνας. Ἕνας.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Λεκτικὲς εἰκόνες


***ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΕΙΜΕΝΟ***

- Θά 'θελες, ἄγνωστε τυπὰ τοῦ ὁποίου τὸ μπλὸγκ διαβάζω.
- Γίνεσαι κακός.

Προχωροῦσα λοιπὸν τὶς προάλλες μοναχὸς καὶ παρατήρησα μιὰ ταμπέλα ποὺ ἔγραφε “bristol”. Διάβασα τὴν ταμπέλα καὶ μπερδεύτηκα. Νόμιζα ὅτι ἔγραφε “bistrot”. Ἐντάξει θὰ μοῦ πεῖς, καὶ πού εἶναι τὸ περίεργο; 
Δὲν ὑπάρχει κάτι τὸ περίεργο, ἀπλὼς μπῆκα σὲ σκέψεις. Γιατί νὰ μπερδευτῶ; Ἀφοὺ γράφει ξεκάθαρα “bristol”. Δὲν εἶναι λᾶθος τυπωμένη ἢ μουτζουρωμένη ἢ κάτι τέτοιο. Μήπως τὸ μυαλό μας ἀποθηκεύει κάθε λέξη ποὺ γνωρίζει στὴν γραπτὴ μορφή της σὰν νὰ εἶναι εἰκόνα καὶ καθὼς οἱ δύο λέξεις μοιάζουν – ὀπτικὰ μιλώντας – ὀδηγήθηκα σ' αὐτὴ τὴ σύγχυση;
  • Πολὺ πιθανό.
  • Ξέρεις τί μᾶς λέει αὐτὸ γιὰ τὶς δυνατότητες τοῦ ἀνθρώπινου ἐγκεφάλου ὅμως φίλε ἀναγνώστη; Διανοήσου λίγο πόσων λέξεων τὴν γραπτὴ εἰκόνα ἔχεις.
  • Συγγνώμη ρὲ μπαγλαμά, γι' αὐτὸ μοῦ σπαταλᾶς τὴν ὥρα; Γιὰ σκέψεις ποὺ εἶχες περπατώντας στὰ πεζοδρόμια; Δὲν εἶχες ὑποσχεθεῖ νὰ γράψεις τὴ θέση σου ἐπὶ τοῦ νέου νόμου-πλαισίου;
  • Καλά...   

Περὶ νέου νόμου-πλαισίου ὁ λόγος...


Ὁρίστε, φίλε ἀναγνώστη. Ἡ θέση μου ἐπὶ τοῦ νόμου-πλαισίου τῆς Διαμαντοπούλου. Μαντεύω ὅτι ἔχεις ἤδη διαβάσει τὸ κείμενο τοῦ νόμου. Ἂν δὲν τό 'χεις κάνει καὶ βασίζεσαι στὴν ἀνάλυση κάποιου ἄλλου, σὲ πρώτη φάση ψόφα κι ἔπειτα πήγαινε ἐδώ. Κι ἂν βαριέσαι νὰ διαβάσεις ὅλο τὸ PDF ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα τῆς κυβερνήσεως πήγαινε ἐδὼ καὶ κλίκαρε στὸ "Γιὰ τὶς πενήντα ἐρωτήσεις κι ἀπαντήσεις".

Παρακάτω ἀκολουθεῖ ἡ δική μου θέαση. Φυσικὰ δὲν πρόκειται νὰ ἀναλύσω κάθε πτυχή του ἀλλὰ τὰ βασικὰ σημεῖα ποὺ προκαλοῦν τόσο διάλογο. Καὶ φυσικὰ δὲν ἔχει καμία ἀξία ἡ ἀνάλυσή μου. Ἀλλὰ ἤθελα νὰ τὴν κάνω καὶ τὴν ἔκανα. Ξεκινᾶμε λοιπόν.

Δίδακτρα: Ὅπως ξεκαθαρίζει τὸ κείμενο τοῦ νόμου δίδακτρα σὲ προπτυχιακὸ ἐπίπεδο δὲ θὰ μποῦν. Οὔτε τώρα οὔτε στὸ μέλλον βάσει αὐτοῦ τοῦ νόμου. Οἱ μόνοι ποὺ θὰ πληρώσουν σὲ προπτυχιακό ἐπίπεδο εἶναι οἱ φοιτητὲς ἀπὸ χώρα ποὺ δὲν ἀνήκει στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἔνωση. Σὲ μεταπτυχιακὸ καὶ διδακτορικὸ ἐπίπεδο μπαίνουν δίδακτρα (ὅπως καὶ δικαίωμα σὲ σίτιση/στέγαση) μὲ τὴν ἐξὴς λογική: “Σπούδασες. Θέλεις παραπάνω γιὰ νὰ ἔχεις ἕναν καλύτερο μισθὸ καὶ λιγότερες πιθανότητες στὴν ἀνεργία; Θὰ πληρώσεις. Έμεὶς σὲ μορφώσαμε.”
Μπορεῖ νὰ ἀκούγεται ἀπαίσιο ἀλλὰ ζοῦμε σὲ μιὰ χώρα ποὺ ὅλοι ἔχουν ἀπὸ δύο μεταπτυχιακά. Κάθε παιδὶ πρέπει νὰ βγάλει πανεπιστήμιο γιὰ νὰ μπορεῖ ἡ μάνα νὰ κοιτάξει τὴ γειτόνισσα στὰ μάτια. Πλέον δὲ χρειαζόμαστε τόσους ἀπόφοιτους. Ἂν ἐπιμένεις λοιπὸν νὰ συνεχίσεις τὶς σπουδές σου δὲν τὸ κάνεις γιὰ ἐπαγγελματικὴ ἀποκατάσταση. Καὶ δὲ θά 'πρεπε νὰ τὸ κάνεις γι' αὐτό. Οἱ σπουδὲς πρέπει νὰ γίνονται γιὰ τὴν καύλα τῆς γνώσης. Καὶ τὴν καύλα θὰ τὴν πληρώσεις.

Ν.Π.Ι.Δ.: Αὐτὸ φίλε ἀναγνώστη σημαίνει Νομικὸ Πρόσωπο Ἰδιωτικοῦ Δικαίου. Βάσει τοῦ νέου νόμου,  ἡ ἐξεύρεση πόρων ἀποδεσμεύεται. Δὲ χρηματοδοτεῖται ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τὸ δημόσιο ἀλλὰ πλέον μπορεῖ νὰ χρηματοδοτηθεῖ κι ἀπὸ ἰδιωτικὲς ἐταιρίες. Προσοχή: ΔΕ σταματᾶ ἡ χρηματοδότηση τοῦ δημοσίου. Ἀπλὼς ξεκλειδώνεται ἡ ἰδιωτικὴ χρηματοδότηση. Καὶ τώρα ἔρχεται τὸ ἐρώτημα: γιατί νὰ μπεῖ ὁ ἰδιώτης ἂν δὲν ἔχει συμφέρον; Καὶ ἡ ἀπάντηση εἶναι ἀπλή: δὲ θὰ μπεῖ. Αὐτὸ ὅμως δὲ σημαίνει ὅτι θὰ ξεπουληθεῖ τὸ Πανεπιστήμιο. Γιατὶ ἂν ἔρθει κάποια καπνοβιομηχανία καὶ ζητήσει ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο νὰ ἀποδείξει πὼς τὰ τσιγάρα της εἶναι ὑγιεινά, τὸ Πανεπιστήμιο ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἀρνηθεῖ. Έκτὸς κι ἂν δὲν ἐμπιστευόμαστε τὴν ἠθικὴ τοῦ Πανεπιστημίου. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀφορᾶ τὸ νομοθέτη.

Συγγράμματα: Ναί, κόβεται ἡ διανομὴ τῶν ἔντυπων συγγραμμάτων. Ναί, ἂν τὸ θὲς ἔντυπο καὶ δικό σου θὰ τὸ πληρώνεις. Θὰ τὸ ἔχεις ὅμως ὅπως καὶ νά 'χει σὲ ἠλεκτρονικὴ μορφή. Μ' αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ δὲ σταματᾶ ἡ δωρεὰν διανομή καὶ τὰ συγγράμματα διανέμονται σὲ χρόνο μηδέν – τὸ ἀναφέρω γιατὶ φοιτῶ σὲ μιὰ σχολὴ ποὺ συνηθίζεται νὰ παίρνουμε τὰ βιβλία μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο – καὶ εἶναι καὶ οἱκολογικό. Καὶ στὴν περίπτωση ποὺ θέλεις νὰ τὸ διαβάσεις σὲ ἔντυπη μορφὴ χωρὶς νὰ τὸ πληρώσεις σὲ μάλαμα, θὰ μπορεῖς νὰ τὸ δανειστεῖς ἀπὸ τὴ βιβλιοθήκη τοῦ Πανεπιστημίου σου.

Ἄσυλο: Γιὰ μένα τὸ ἄσυλο ἦταν ἀχρεῖο έξ' ἀρχῆς. Ἀπὸ ποὺ κι ὥς ποὺ νὰ ἰσχύει διαφορετικὸ καθεστὼς ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη χώρα γιὰ ἕνα συγκεκριμένο χῶρο; Μήπως στὴν ὑπόλοιπη χώρα δὲν μποροῦμε νὰ διακινήσουμε τὴ γνώση ἐλεύθερα; Μήπως ἔχουμε χοῦντα καὶ δὲν τὸ κατάλαβα; Δὲν μπορεῖ νὰ πιστεύεις στὸ ὅραμα γιὰ μιὰ καλύτερη χώρα καὶ νὰ μὴν τὴ διοικεῖς ἐξίσου παντού.
Καὶ τέλοσπάντων νὰ δεχτῶ ὅτι ὑπῆρχαν λόγοι – γιατὶ πράγματι ὑπῆρχαν λόγοι – ποὺ θεσπίστηκε τὸ πανεπιστημιακὸ ἄσυλο. Τὸ κρᾶτος τότε ἔδωσε ἕνα δικαίωμα στοὺς φοιτητές. Κι αὐτοὶ τὸ βίασαν. Δὲ βλέπω τὸ νόημα νὰ διατηροῦμε τὸ ἄσυλο ποὺ ἐπιτρέπει στοὺς φοιτητὲς νὰ τὰ σπᾶνε καὶ νὰ ἀποφεύγουν τὴν ἀστυνομία ἢ νὰ κάθονται στὰ γρασίδια καὶ νὰ τὴν πίνουν γιατὶ δὲν μπορεῖ κανένας νὰ τοὺς πιάσει. Δῶσε θάρρος στὸ χωριάτη...

Φοιτητικὴ ἐκπροσώπιση: Ὅπως οἱ φοιτητὲς βίασαν τὸ “ἄσυλο”, ἔτσι βίασαν καὶ τὸ δικαίωμα στὴ συνδιοίκηση. Ὅλοι ἔχουμε ὑπ' ὅψη τὰ νταβατζιλίκια τῶν φοιτητικῶν παρατάξεων. Δωρεὰν σημειώσεις καὶ σκονάκια, ἐκβιασμοὶ καὶ συνεργασίες μὲ καθηγητὲς ἐνὼ ὑπάρχουν καὶ περιπτώσεις ἀπατῶν. Ὅταν διοργανώνεις φαγοπότια μὲ τὰ λεφτὰ τοῦ φοιτητικοῦ συλλόγου ἢ σὲ διαφορετικὲς περιπτώσεις, ὅταν τὸ μαγαζὶ δὲ σοῦ ζητᾶ εἴσοδο ἀλλὰ ἐσὺ ζητᾶς 10 ἀπὸ κάθε φοιτητὴ δὲν εἶσαι μάγκας. Εἶσαι ἀπατεώνας. Ἔρχεται λοιπὸν ὁ νομοθέτης καὶ σκέφτεται: “Τί ἔκαναν τὰ παιδιὰ μὲ τὸ δικαίωμα στὴ συνδιοίκηση; Τὰ πάντα πουτάνα; Ἐντάξει λοιπόν, κομμένη”.

Καὶ μὴν ἀκούσω “Καὶ τί φταίω ἐγώ; Οὔτε ἔσπασα, οὔτε ἔκλεψα, οὔτε σὲ παράταξη ἀνήκω”. Φταῖς. Εἶσαι συνένοχος ἐπειδὴ ὅλα αὐτὰ γίνονταν ἐν γνῶσει σου καὶ ἐσὺ δὲν ἔκανες τίποτα. Κι ἐγὼ φταίω. 

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Θλίψη


Θλίψη
Ὄχι, δὲν ἔχασα κάποιον φίλο ἢ συγγενή μου, δὲ μὲ χώρισε ἡ γκόμενα καὶ δὲν πάσχω
ἀπό κάποια σοβαρή ἀσθένεια. Ἄλλος εἶναι ὁ λόγος ποὺ εἶμαι θλιμμένος. Βλέπετε, σήμερα πῆγα στὴ συνέλευση τοῦ φοιτητικοῦ συλλόγου τῆς σχολῆς μου.

    • Καὶ τί τὸ τόσο θλιβερὸ συνέβη ἐκεὶ ἄγνωστε τῦπε τοῦ ὁποίου τὸ μπλὸγκ διαβάζω;
    • Θὰ σοῦ πῶ καλέ μου ἀναγνώστη. Ἐκεὶ κατάλαβα ὅτι ὁ φασισμὸς δὲν εἶναι ἡ περίοδος ἀπὸ τὸ 1933 ὥς τὸ 1945.
    • Ἀλλά;
    • Καθημερινὸ φαινόμενο.

Βλέπεις, καλέ μου ἀναγνώστη, στὴ σχολή μου σήμερα τέθηκε τὸ ζήτημα τῆς κατάληψης τοῦ Τμήματος καθὼς καὶ τῶν χώρων τῆς Φοιτητικῆς Μέριμνας καὶ τῆς Πρυτανείας. Ἡ λογικὴ πίσω ἀπὸ αὐτὴν τὴν κατάληψη εἶναι ὁ ἀγώνας γιὰ τὴ μὴ ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου-πλαισίου τῆς Διαμαντοπούλου. Ὅπως εἶναι λοιπόν, λογικὸ κάποιοι ἦταν ὑπὲρ τῆς κατάληψης καὶ κάποιοι ἐναντίον. Τὴ δικιά μου θέση ἀπέναντι στὸ νόμο θὰ στὴν πῶ ἴσως σὲ ἄλλο κείμενο ἀλλὰ ὅσον ἀφορᾶ τὸ παρὸν πὲς πὼς δὲν ἔχω θέση ὥστε νὰ μὴν εἶσαι προκατειλλημένος οὕτε ὑπὲρ οὕτε κατὰ τῶν ὅσων λέω. Μιὰ φορὰ τὸ ἂν ψήφισα ναὶ ἢ ὄχι στὴν κατάληψη μᾶλλον θὰ τὸ καταλάβεις.Ἔστω. Ὁ φοιτητικὸς σύλλογος ἐπρόκειτο νὰ βγάλει τὴ σχετικὴ ἀπόφαση. Τὰ δυὸ “στρατόπεδα” ἦταν περίπου ἰσάριθμα. Τελικά, καὶ γιὰ νὰ μὴ σὲ κρατάω σὲ ἀγωνία, ἀποδείχθηκε ὅτι ὅσοι ἦταν ὑπὲρ τῆς κατάληψης ἦταν ὑπεράριθμοι κι ἔτσι τὸ Τμῆμα ἔκλεισε.
Αὐτὸ ὅμως δὲ μὲ ἐνδιαφέρει στὸ ἐλάχιστο. Δὲ μὲ θλίβει τὸ ἀποτέλεσμα τῆς συνέλευσης. Μὲ θλίβει ὅ,τι διαδραματίστηκε ἐκεί. Βλέπεις, οἱ συμφοιτητές μου ποὺ ὑποστήριζαν τὸ κλείσιμο τῆς σχολῆς ἦταν στὴν πλειονότητά τους ἐκνευρισμένοι. Εἶχαν σχηματίσει κάποιες ἀπόψεις καὶ δὲ διανοοῦνταν πὼς κάποιος λογικὸς ἄνθρωπος θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει διαφορετικὴ ἄποψη ἀπὸ αὐτοὺς (μιλάω πάντα γιὰ τὴν πλειονότητα – δὲ θέλω νὰ μὲ παρεξηγήσεις). Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, πρὶν τὴ συνέλευση κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς θαρρῶ – δὲν μπορῶ νὰ τὸ ξέρω μὲ σιγουριά, δὲν εἶμαι στὸ μυαλό τους – εἶχαν τὴν ἐντύπωση πὼς ἡ σχολὴ θὰ ἔκλεινε μὲ ὀμόφωνη ἀπόφαση τοῦ συλλόγου.
Τελικὰ ὅμως ἀποδείχθηκε πὼς ὑπήρχαν ἄνθρωποι μὲ διαφορετικὴ ἄποψη. Κάποιοι, ἄκουσον ἄκουσον, ἦταν κατὰ τῆς κατάληψης. Ὄχι ἀπαραίτητα ἐπειδὴ συμφωνοῦσαν μὲ τὸ νόμο-πλαίσιο ἀλλὰ τέλοσπάντων ἐπειδὴ δὲ διαφωνοῦσαν σὲ τέτοιο βαθμὸ ὥστε νὰ κλείσουν τὴ σχολή. Καὶ φυσικά, κάποιοι ἄλλοι ἀπλὰ συμφωνοῦσαν μὲ τὸ νόμο. Ποιὰ λοιπὸν ἦταν ἡ ἀντίδραση τοῦ πλήθους τῶν διαφωνούντων κατὰ τὴν ἄποψή σου καλέ μου ἀναγνώστη;
    • Ἄκουσαν προσεκτικὰ τὶς θέσεις τους καὶ ἀποφάσισαν πὼς διαφωνοῦν κι ἔτσι ψηφίσατε καὶ καταλήξατε νὰ κλείσετε τὴ σχολή;
    • Καὶ θὰ καθόμουνα νὰ γράψω ὁλόκληρο κείμενο ἄν εἶχε γίνει αὐτό;
    • Σωστά.

Ὄχι, λοιπόν, καλέ μου ἀναγνώστη. Δὲν κάθησαν ἤσυχα ἤσυχα νὰ ἀκούσουν τὶς θέσεις τῶν διαφωνούντων μὲ τὴν κατάληψη γιατὶ γι' αὐτοὺς ἡ πιθανότητα νὰ συμφωνεῖς μὲ τὸ νομοσχέδιο δὲ δικαιολογοῦταν ἀπὸ καμία λογικὴ κι ἔτσι ἀναγκαστικὰ αὐτὸς ποὺ συμφωνεῖ εἶναι ἢ ἠλίθιος ἢ βολεμένος ΠΑΣΟΚος ἢ ΠΑΣΠίτης ποὺ ἔχει συμφέρον ἀπὸ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου. Ἐὰν πάλι διαφωνοῦσες μὲν μὲ τὸ νόμο ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν κατάληψη σήμαινει ὅτι ἦσουν μπερδεμένος καὶ προσπαθοῦσαν νὰ σὲ πείσουν πὼς τελικὰ αὐτὴ (δηλ. ἡ κατάληψη) εἶναι ἡ μόνη λύση.
Ὅταν λοιπὸν ἔπαιρνε τὸ λόγο κάποιος ΠΑΣΠίτης ἢ γενικὰ κάποιος ποὺ ὑποστήριζε τὸ νόμο-πλαίσιο ὥς ἕνα βαθμὸ ἔστω καὶ τέλοσπάντων ἦταν κατὰ τῆς κατάληψης οἱ “δημοκρᾶτες” συμφοιτητές μου ἀπαντοῦσαν μὲ εἰρωνικὰ χαμόγελα στὴν καλύτερη ἢ ἀκόμα καὶ φωνὲς καὶ γιοῦχες κάθε φορὰ ποὺ ὁλοκλήρωνε τὴν κάθε πρότασή του. Κι ὅταν λέω πρόταση δὲν ἐννοῶ τὸ τί πρότεινε νὰ συμβεῖ. Ἐννοῶ κάθε φορὰ ποὺ ἔβαζε τελεῖα.
Σὲ κάποια στιγμὴ πῆρε τὸ λόγο μιὰ κοπέλα ποὺ δὲν ἤθελε νὰ χάσει τὴν ἐξεταστικὴ τοῦ Σεπτεμβρίου καὶ εἶπε τὸ ἐξής: “Ὑπάρχουν ἤδη 300 καταλήψεις στὴν Ἀθήνα καὶ τὴν ὑπόλοιπη Ἐλλάδα. Ξέρω ὅτι εἶναι οὑτοπικὸ ἀλλὰ κανονικὰ θά 'πρεπε ἀντὶ αὐτὲς οἱ 300 σχολὲς νὰ κλείσουν οἱ ἴδιες νὰ πᾶνε νὰ καταλάβουνε τὰ σπίτια τῶν 300 βουλευτῶν. Ἔτσι οὖτε τὴν ἐξεταστική θὰ χάσουμε καὶ θὰ πετύχουμε καὶ τὸ στόχο μας.”
Φίλε ἀναγνώστη, μὰ τὴν ἀλήθεια, δὲ βρέθηκε ἕνας νὰ πεῖ: “Μὰ αὐτὸ εἶναι φασιστικό.”
    • Καὶ γιατὶ δὲν τό 'πες ἐσὺ τότε ἄγνωστε τυπὰ τοῦ ὁποίου τὸ μπλὸγκ διαβάζω;
    • Τὸ μουρμούρισα στὸν ἐαυτό μου ἀλλὰ δὲν εἶχα τὰ κότσια νὰ πάρω τὸ λόγο μπροστὰ σὲ 150 ἄτομα. Πόσο μᾶλλον γιὰ νὰ τοὺς πῶ ὅτι εἶναι φασίστες...

Καὶ τώρα θυμήθηκα κάτι ἄλλο. Δὲν ξέρω πὼς τὸ κάνετε στὸ Τμῆμα σου φίλε ἀναγνώστη ἀλλὰ ἐμεὶς στὶς συνελεύσεις μας ἔχουμε μιὰ λίστα μὲ ὀμιλητὲς ποὺ ἀνοίγει μετὰ τὴν πρωτολογία τῶν παρατάξεων καὶ τὶς ἀναγνώσεις τῶν διάφορων πλαισίων καὶ κλείνει πρὶν τὴν τελικὴ ἀνάγνωση τῶν πλαισίων καὶ τὴ διαδικασία τῆς ψηφοφορίας. Στὴν ἀρχὴ κάθε συνέλευσης καὶ ἀνάλογα μὲ τὸ πλῆθος τοῦ κόσμου, τὰ χρονικὰ περιθώρια καὶ τὸ θέμα ποὺ τίθεται πρὸς συζήτηση ἀποφασίζουμε ὅτι θὰ μποῦνε π.χ. 15 ὀμιλητὲς ποὺ θὰ μιλήσουν γιὰ 5 λεπτὰ ὁ καθένας. Γιατὶ τὸ κάνουμε αὐτό; Εἶναι πολὺ ἀπλὸ καὶ πιστεύω πὼς μπορεῖς νὰ τὸ καταλάβεις. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ καθένας μπορεῖ νὰ ἀναπτύξει τὶς ἀπόψεις του, ἀκούγονται πολλὲς διαφορετικὲς ἰδέες, οἱ παρατάξεις παρουσιάζουν τὰ πλαίσιά τους καὶ ὅταν μετὰ ἀπὸ περίπου 15*5= 75 λεπτὰ ἔχουν ἀκουστεῖ ὅλες οἱ ἀπόψεις τὸ σῶμα μπορεῖ νὰ ψηφίσει καὶ νὰ άποχωρήσει ἀπὸ τὸ κτήριο γιὰ νὰ τὸ κλείσει ἡ/ὁ φύλακας καὶ νὰ πάει κι αὐτὸς σπίτι του.
    • Καλὴ φάση. Ἔτσι ἔγινε καὶ χθές;
    • Μπά... Δὲν ἔγινε ἔτσι.

Οἱ “δημοκρᾶτες” καὶ “προοδευτικοὶ” συμφοιτητές μου θεώρησαν πὼς αὐτὸ εἶναι ἐνάντιο στὸ διάλογο (;) καὶ πὼς θὰ ἔπρεπε ὁ καθένας νὰ μπορεῖ νὰ σηκώνει τὸ χέρι του καὶ νὰ μιλάει ἐνὼ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ὀμιλίας του ὁ καθένας θὰ μποροῦσε νὰ τὸν διακόψει καὶ νὰ τὸν ρωτήσει κάτι ἢ ὅπως συνέβη τελικὰ χθὲς, νὰ συμπληρώσει “πὼς μπορεῖς καὶ μιλᾶς ὅταν πρὶν ἀπὸ μισὴ ὥρα ἔπαιζες φιδάκι στὸ κινητό σου;” Ναὶ φίλε ἀναγνώστη, παρενέβη “ἀγωνιστὴς” γιὰ νὰ πεῖ αὐτό. Καὶ δὲ λέω, πράγματι, φιδάκι ἔπαιζε πρὶν ἀπὸ μισὴ ὥρα ἡ συμφοιτήτρια ποὺ εἶχε τὸ λόγο ἀλλὰ τὸ θεωρεῖς ἐσὺ λογικὸ καὶ δημοκρατικὸ νἀ κάνεις τέτοια προσωπικὴ ἐπίθεση δημοσίως τὴν ὥρα ποὺ ἡ κοπέλα ἔχει τὸ λόγο;
    • Ἔ... Ἄμα ἔπαιζε φιδάκι ἀπὸ ποὺ κι ὣς ποὺ ἔχει ξαφνικὰ ἄποψη τώρα;
    • Φίλε ἀναγνώστη, μήπως μοῦ βγῆκες κι ἐσὺ φασίστας; Τὸ κατὰ πόσο προσέχει καὶ σέβεται ὁ καθένας τὶς ἀπόψεις τῶν ὑπολοίπων δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸ κατὰ πόσο ὀφείλουμε νὰ προσέχουμε τὶς ἀπόψεις ἐκείνου. Στὴν τελικὴ δὲν ἐνοχλοῦσε κανέναν, φιδάκι ἔπαιζε καὶ ἦταν δικαίωμα καὶ τοῦ “ἀγωνιστῆ” νὰ τὸ κάνει ὅσο μιλοῦσε ἐκείνη. Ἀλλὰ οἱ ἄνανδρες ἐπιθέσεις τέτοιου τύπου εἶναι ἀπαράδεκτες εἰδικὰ ὅταν τῆς κλέβει τὸ λόγο γιὰ νὰ τὸ πράξει.
    • Δηλαδὴ μᾶς λὲς νὰ βγάλουμε ὅλοι τὰ κινητὰ καὶ νὰ ἐνδιαφερόμαστε μόνο ὅταν εἶναι νὰ μιλήσουμε οἱ ἴδιοι.
    • Ὄχι, φίλε ἀναγνώστη, προφανῶς καὶ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ προσέχουμε καὶ νὰ σεβόμαστε τὶς ἀπόψεις τοῦ καθενὸς τὸ ἴδιο, ἀλλὰ δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ τὸ ἀπαιτοῦμε ἀπὸ ὅλους. Καὶ τὸ ὅτι ἔχουμε προσέξει ὅλες τὶς ἀπόψεις δὲ μᾶς δίνει τὸ δικαίωμα νὰ μειώνουμε καὶ νὰ ἐπιτιθέμεθα τοιουτοτρόπως σὲ ὅσους δὲν ἔκαναν τὴν ἴδια ἐπιλογὴ μὲ ἐμᾶς.

Τέλοσπάντων, οἱ συμφοιτητές μου ἀποφάσισαν νὰ μὴ σεβαστοῦν τὴ λίστα ὀμιλητῶν γιατὶ καταπιέζει τὸ διάλογο. Διάλογο ποὺ (σύμφωνα μὲ τὴ γνώμη τους) δὲν καταπιέζεται ὅταν 149 ἄτομα ἀκοῦν ἕναν καὶ ἔχουν τὸ ἐλεύθερο νὰ τὸν διακόψουν. Ἐκτὸς αὐτοῦ, ὅταν τὸ Δ.Σ. ἀνακοίνωσε ὅτι ἡ συνέλευση θὰ λήξει ἀπαραίτητα στὶς 21:00 γιατὶ ἡ φύλακας πρέπει νὰ φύγει, τὸ πλῆθος ἀναστατώθηκε καὶ φώναξε πὼς αὐτὸ εἶναι αἰσχρὸ καὶ πὼς τὸ θέμα ποὺ συζητᾶ ὁ φοιτητικὸς σύλλογος εἶναι πιὸ σημαντικὸ ἀπὸ τὸ ὡράριο τῆς φύλακα καὶ πὼς ἤ θὰ δώσει τὰ κλειδιὰ στὸ Δ.Σ. ἤ θὰ περιμένει νὰ τελειώσουμε καὶ μετὰ θὰ πάει στὸ σπίτι καὶ στὰ παιδιά της. Αὐτὰ ἀπὸ τοὺς “φίλους τοῦ ἐργαζόμενου”.
    • Μὰ δὲν εἶναι πολὺ σημαντικὸ τὸ θέμα τοῦ νόμου-πλαισίου; Εἶναι δυνατὸν νὰ τελειώσει ἡ συζήτηση σὲ 2 ὥρες;
    • Ναὶ φίλε ἀναγνώστη, συμφωνῶ. Ἀλλὰ κανένα ἀπὸ τὰ χαϊβάνια τῶν “ἀγωνιστῶν” ἤ τοῦ Δ.Σ. δὲ σκέφτηκε νὰ σταματήσουμε στὶς 21:00 καὶ νὰ συνεχίσουμε τὴν ἐπόμενη μέρα. Κι ἄντε, ἀπὸ τὸ Δ.Σ. νὰ τὸ καταλάβω γιατὶ εἶχαν πολιτικὸ συμφέρον (ὅντας μέλη τῆς Π.Α.Σ.Π.) καὶ ἔβλεπαν πὼς ὅσο περνᾶ ἡ ὥρα ἡ πλάστιγγα γέρνει πρὸς τὴ μεριὰ τῆς κατάληψης. Ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς “φίλους τοῦ ἐργάτη καὶ τοῦ ἐργαζόμενου” δὲν τὸ περίμενα.
    • Δικαιολογεῖς δηλαδὴ τὴν ἀνευθυνότητα τοῦ Δ.Σ. καὶ κατηγορεῖς μόνο τοὺς “καταληψίες”; Καὶ μὲ τὴν ἴδια λογικὴ γιατὶ νὰ μὴν ἐπιμείνουν ὅσοι ἦταν ὑπὲρ τῆς κατάληψης ἀφοὺ τὸ πολιτικό τους συμφέρον ἔλεγε πὼς ὅσο περνᾶ ἡ ὥρα ἡ πλάστιγγα γέρνει πρὸς τὸ μέρος τους;
    • Δὲ δικαιολογῶ κανέναν ἀπὸ τοὺς δύο. Καὶ αὐτὸ ποὺ λὲς γιὰ τὸ πολιτικὸ συμφέρον τῶν “καταληψιῶν” ἔχει λογική. Καταλαβαίνω λοιπὸν τοὺς λόγους καὶ τῶν δύο ἀλλὰ δὲ δικαιολογῶ κανέναν.
    • Τέλοσπάντων, μὲ ποιοὺς τὰ ἔχεις βάλει ἄγνωστε τυπὰ τοῦ ὁποίου τὸ μπλὸγκ διαβάζω;
    • Τὰ ἔχω βάλει μὲ ὅλους τοὺς ψευτοπροοδευτικοὺς ποὺ στὸ ὅνομα τῆς δημοκρατίας καταστρέφουν ὅσα εἶναι δημοκρατία. Γιατὶ φίλε ἀναγνώστη αὐτοὶ βάφτισαν τὸ τσίρκο μπαμπουίνων ποὺ ἦταν ἡ συνέλευση “δημοκρατικὸ διάλογο” ἐνὼ φασιστικὲς λύσεις τοῦ τύπου τῆς κατάληψης τῶν σπιτιῶν τῶν βουλευτῶν προτάθηκαν καὶ πέρασαν στὸ ντούκου. Τὰ ἔχω βάλει μὲ ὅσους στὸ ὅνομα τοῦ ἀντιρατσισμοῦ γράφουν σὲ τοῖχους (βεβηλώνοντας δημόσιες ἢ ἰδιωτικὲς περιουσίες) “ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ”. Σκέψου λίγο, φίλε ἀναγνώστη, πόσο φασιστικὸ εἶναι στ' ἀλήθεια αὐτὸ τὸ σύνθημα. Ἢ τὸ “ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ”. Τέλος, φίλε ἀναγνώστη τά 'χω βάλει μὲ ὅσους βλέποντας πὼς γράφω μὲ τὸ πολυτονικὸ σύστημα βιάστηκαν νὰ συμπεράνουν ὅτι εἶμαι ἐθνικιστής. Μὲ ὅσους διαβάζοντας τὸ κείμενο βιάστηκαν νὰ συμπεράνουν – ἐσφαλμένα σὲ βεβαιώνω – ὅτι εἶμαι ΠΑΣΠίτης ἢ ΔΑΠίτης. Καὶ ἐπειδὴ ἴσως ἀπορεῖς δὲν ἀνήκω σὲ καμία παράταξη.