Ὁρίστε, φίλε ἀναγνώστη. Ἡ θέση μου ἐπὶ τοῦ νόμου-πλαισίου τῆς Διαμαντοπούλου. Μαντεύω ὅτι ἔχεις ἤδη διαβάσει τὸ κείμενο τοῦ νόμου. Ἂν δὲν τό 'χεις κάνει καὶ βασίζεσαι στὴν ἀνάλυση κάποιου ἄλλου, σὲ πρώτη φάση ψόφα κι ἔπειτα πήγαινε ἐδώ. Κι ἂν βαριέσαι νὰ διαβάσεις ὅλο τὸ PDF ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα τῆς κυβερνήσεως πήγαινε ἐδὼ καὶ κλίκαρε στὸ "Γιὰ τὶς πενήντα ἐρωτήσεις κι ἀπαντήσεις".
Παρακάτω ἀκολουθεῖ ἡ δική μου θέαση. Φυσικὰ δὲν πρόκειται νὰ ἀναλύσω κάθε πτυχή του ἀλλὰ τὰ βασικὰ σημεῖα ποὺ προκαλοῦν τόσο διάλογο. Καὶ φυσικὰ δὲν ἔχει καμία ἀξία ἡ ἀνάλυσή μου. Ἀλλὰ ἤθελα νὰ τὴν κάνω καὶ τὴν ἔκανα. Ξεκινᾶμε λοιπόν.
Δίδακτρα: Ὅπως ξεκαθαρίζει τὸ κείμενο τοῦ νόμου δίδακτρα σὲ προπτυχιακὸ ἐπίπεδο δὲ θὰ μποῦν. Οὔτε τώρα οὔτε στὸ μέλλον βάσει αὐτοῦ τοῦ νόμου. Οἱ μόνοι ποὺ θὰ πληρώσουν σὲ προπτυχιακό ἐπίπεδο εἶναι οἱ φοιτητὲς ἀπὸ χώρα ποὺ δὲν ἀνήκει στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἔνωση. Σὲ μεταπτυχιακὸ καὶ διδακτορικὸ ἐπίπεδο μπαίνουν δίδακτρα (ὅπως καὶ δικαίωμα σὲ σίτιση/στέγαση) μὲ τὴν ἐξὴς λογική: “Σπούδασες. Θέλεις παραπάνω γιὰ νὰ ἔχεις ἕναν καλύτερο μισθὸ καὶ λιγότερες πιθανότητες στὴν ἀνεργία; Θὰ πληρώσεις. Έμεὶς σὲ μορφώσαμε.”
Μπορεῖ νὰ ἀκούγεται ἀπαίσιο ἀλλὰ ζοῦμε σὲ μιὰ χώρα ποὺ ὅλοι ἔχουν ἀπὸ δύο μεταπτυχιακά. Κάθε παιδὶ πρέπει νὰ βγάλει πανεπιστήμιο γιὰ νὰ μπορεῖ ἡ μάνα νὰ κοιτάξει τὴ γειτόνισσα στὰ μάτια. Πλέον δὲ χρειαζόμαστε τόσους ἀπόφοιτους. Ἂν ἐπιμένεις λοιπὸν νὰ συνεχίσεις τὶς σπουδές σου δὲν τὸ κάνεις γιὰ ἐπαγγελματικὴ ἀποκατάσταση. Καὶ δὲ θά 'πρεπε νὰ τὸ κάνεις γι' αὐτό. Οἱ σπουδὲς πρέπει νὰ γίνονται γιὰ τὴν καύλα τῆς γνώσης. Καὶ τὴν καύλα θὰ τὴν πληρώσεις.
Ν.Π.Ι.Δ.: Αὐτὸ φίλε ἀναγνώστη σημαίνει Νομικὸ Πρόσωπο Ἰδιωτικοῦ Δικαίου. Βάσει τοῦ νέου νόμου, ἡ ἐξεύρεση πόρων ἀποδεσμεύεται. Δὲ χρηματοδοτεῖται ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τὸ δημόσιο ἀλλὰ πλέον μπορεῖ νὰ χρηματοδοτηθεῖ κι ἀπὸ ἰδιωτικὲς ἐταιρίες. Προσοχή: ΔΕ σταματᾶ ἡ χρηματοδότηση τοῦ δημοσίου. Ἀπλὼς ξεκλειδώνεται ἡ ἰδιωτικὴ χρηματοδότηση. Καὶ τώρα ἔρχεται τὸ ἐρώτημα: γιατί νὰ μπεῖ ὁ ἰδιώτης ἂν δὲν ἔχει συμφέρον; Καὶ ἡ ἀπάντηση εἶναι ἀπλή: δὲ θὰ μπεῖ. Αὐτὸ ὅμως δὲ σημαίνει ὅτι θὰ ξεπουληθεῖ τὸ Πανεπιστήμιο. Γιατὶ ἂν ἔρθει κάποια καπνοβιομηχανία καὶ ζητήσει ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο νὰ ἀποδείξει πὼς τὰ τσιγάρα της εἶναι ὑγιεινά, τὸ Πανεπιστήμιο ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἀρνηθεῖ. Έκτὸς κι ἂν δὲν ἐμπιστευόμαστε τὴν ἠθικὴ τοῦ Πανεπιστημίου. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀφορᾶ τὸ νομοθέτη.
Συγγράμματα: Ναί, κόβεται ἡ διανομὴ τῶν ἔντυπων συγγραμμάτων. Ναί, ἂν τὸ θὲς ἔντυπο καὶ δικό σου θὰ τὸ πληρώνεις. Θὰ τὸ ἔχεις ὅμως ὅπως καὶ νά 'χει σὲ ἠλεκτρονικὴ μορφή. Μ' αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ δὲ σταματᾶ ἡ δωρεὰν διανομή καὶ τὰ συγγράμματα διανέμονται σὲ χρόνο μηδέν – τὸ ἀναφέρω γιατὶ φοιτῶ σὲ μιὰ σχολὴ ποὺ συνηθίζεται νὰ παίρνουμε τὰ βιβλία μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο – καὶ εἶναι καὶ οἱκολογικό. Καὶ στὴν περίπτωση ποὺ θέλεις νὰ τὸ διαβάσεις σὲ ἔντυπη μορφὴ χωρὶς νὰ τὸ πληρώσεις σὲ μάλαμα, θὰ μπορεῖς νὰ τὸ δανειστεῖς ἀπὸ τὴ βιβλιοθήκη τοῦ Πανεπιστημίου σου.
Συγγράμματα: Ναί, κόβεται ἡ διανομὴ τῶν ἔντυπων συγγραμμάτων. Ναί, ἂν τὸ θὲς ἔντυπο καὶ δικό σου θὰ τὸ πληρώνεις. Θὰ τὸ ἔχεις ὅμως ὅπως καὶ νά 'χει σὲ ἠλεκτρονικὴ μορφή. Μ' αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ δὲ σταματᾶ ἡ δωρεὰν διανομή καὶ τὰ συγγράμματα διανέμονται σὲ χρόνο μηδέν – τὸ ἀναφέρω γιατὶ φοιτῶ σὲ μιὰ σχολὴ ποὺ συνηθίζεται νὰ παίρνουμε τὰ βιβλία μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο – καὶ εἶναι καὶ οἱκολογικό. Καὶ στὴν περίπτωση ποὺ θέλεις νὰ τὸ διαβάσεις σὲ ἔντυπη μορφὴ χωρὶς νὰ τὸ πληρώσεις σὲ μάλαμα, θὰ μπορεῖς νὰ τὸ δανειστεῖς ἀπὸ τὴ βιβλιοθήκη τοῦ Πανεπιστημίου σου.
Ἄσυλο: Γιὰ μένα τὸ ἄσυλο ἦταν ἀχρεῖο έξ' ἀρχῆς. Ἀπὸ ποὺ κι ὥς ποὺ νὰ ἰσχύει διαφορετικὸ καθεστὼς ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη χώρα γιὰ ἕνα συγκεκριμένο χῶρο; Μήπως στὴν ὑπόλοιπη χώρα δὲν μποροῦμε νὰ διακινήσουμε τὴ γνώση ἐλεύθερα; Μήπως ἔχουμε χοῦντα καὶ δὲν τὸ κατάλαβα; Δὲν μπορεῖ νὰ πιστεύεις στὸ ὅραμα γιὰ μιὰ καλύτερη χώρα καὶ νὰ μὴν τὴ διοικεῖς ἐξίσου παντού.
Καὶ τέλοσπάντων νὰ δεχτῶ ὅτι ὑπῆρχαν λόγοι – γιατὶ πράγματι ὑπῆρχαν λόγοι – ποὺ θεσπίστηκε τὸ πανεπιστημιακὸ ἄσυλο. Τὸ κρᾶτος τότε ἔδωσε ἕνα δικαίωμα στοὺς φοιτητές. Κι αὐτοὶ τὸ βίασαν. Δὲ βλέπω τὸ νόημα νὰ διατηροῦμε τὸ ἄσυλο ποὺ ἐπιτρέπει στοὺς φοιτητὲς νὰ τὰ σπᾶνε καὶ νὰ ἀποφεύγουν τὴν ἀστυνομία ἢ νὰ κάθονται στὰ γρασίδια καὶ νὰ τὴν πίνουν γιατὶ δὲν μπορεῖ κανένας νὰ τοὺς πιάσει. Δῶσε θάρρος στὸ χωριάτη...
Φοιτητικὴ ἐκπροσώπιση: Ὅπως οἱ φοιτητὲς βίασαν τὸ “ἄσυλο”, ἔτσι βίασαν καὶ τὸ δικαίωμα στὴ συνδιοίκηση. Ὅλοι ἔχουμε ὑπ' ὅψη τὰ νταβατζιλίκια τῶν φοιτητικῶν παρατάξεων. Δωρεὰν σημειώσεις καὶ σκονάκια, ἐκβιασμοὶ καὶ συνεργασίες μὲ καθηγητὲς ἐνὼ ὑπάρχουν καὶ περιπτώσεις ἀπατῶν. Ὅταν διοργανώνεις φαγοπότια μὲ τὰ λεφτὰ τοῦ φοιτητικοῦ συλλόγου ἢ σὲ διαφορετικὲς περιπτώσεις, ὅταν τὸ μαγαζὶ δὲ σοῦ ζητᾶ εἴσοδο ἀλλὰ ἐσὺ ζητᾶς 10€ ἀπὸ κάθε φοιτητὴ δὲν εἶσαι μάγκας. Εἶσαι ἀπατεώνας. Ἔρχεται λοιπὸν ὁ νομοθέτης καὶ σκέφτεται: “Τί ἔκαναν τὰ παιδιὰ μὲ τὸ δικαίωμα στὴ συνδιοίκηση; Τὰ πάντα πουτάνα; Ἐντάξει λοιπόν, κομμένη”.
Καὶ μὴν ἀκούσω “Καὶ τί φταίω ἐγώ; Οὔτε ἔσπασα, οὔτε ἔκλεψα, οὔτε σὲ παράταξη ἀνήκω”. Φταῖς. Εἶσαι συνένοχος ἐπειδὴ ὅλα αὐτὰ γίνονταν ἐν γνῶσει σου καὶ ἐσὺ δὲν ἔκανες τίποτα. Κι ἐγὼ φταίω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου